reactie op bijdrage ControlersMagazine dhr Vahl - "Toine Manders Anarcho Fiscalist"
Vanmorgen minder gelachen bij het ontbijt. Ik pijnigde mijn hersens met de vraag welk syndroom de heer Vahl lijdt.
Lijdt mijnheer aan het stockholm-syndroom, waarbij het gegijzelde zich meer en meer positief gaat identificeren met de gijzelnemer, of lijdt hij aan het klassieke prisoners syndrome, waarbij de patiënt de gegeven (negatieve situatie) irrationeel blijft verdedigen.
Juist in het vakgebied van de controller is de staat een “derde” partij die niets kwalitatiefs bijdraagt en uitsluiten dwingend compliance maatregelen op weet te leggen.
Ik zou mijnheer willen vragen eens een gedachteoefening te willen doen met het stellen van de vraag wat het voor zijn vakgebied zou betekenen als de staat zich zou terugtrekken.
Wat mij betreft zou dit in beginsel het verschil betekenen tussen een primaire focus op de inzet van gegevens ter verantwoording en de primaire inzet van gegevens ter optimalisering van bedrijfsprocessen.
Verantwoording zou dan een gezondere secundaire of tertiaire positie in gaan nemen.
Financiële professionals hebben in een vrije maatschappij een leuker leven mijnheer Vahl!
