Aan NRC Handelsblad
Redactie Opinie
Den Haag, 1 augustus 2007
Reactie op artikel Flip de Kam
Flip de Kam bepleitte in zijn artikel van afgelopen zaterdag het
beperken van belastingfaciliteiten van ondernemers. Zijn stuk gaat uit
van de premisse dat Nederland ?zindert van de ondernemingslust? omdat
het fiscaal voordelig zou zijn je baan op te geven, je in te schrijven
bij de Kamer van Koophandel en voortaan als ondernemer door het leven
te gaan. De Kam claimt dat dit de overheid jaarlijks 4 miljard euro
kost.
Onze kritiek op het stuk van De Kam spitst zich toe op twee punten. In
de eerste plaats kloppen zijn cijfers niet. Hij stelt dat het
belastingvoordeel van de ondernemer 10 procentpunten bedraagt, zowel
bij een inkomen van ?30.000 als van ?100.000. In werkelijkheid gaat
het om 7 procentpunten bij een inkomen van ?30.000, en om 2
procentpunten bij een inkomen van ?100.000. De besparing op premies
voor WIA, WW en pensioen bedraagt respectievelijk 19 procentpunten en
13 procentpunten, maar aangezien hier tegenover staat dat de
ondernemer zijn risico op arbeidsongeschiktheid, werkloosheid en het
behalen van de pensioenleeftijd zelf moet dragen of verzekeren, is het
onterecht om te stellen dat ?de fiscus ondernemers ? in vergelijking
met werknemers ? in de watten legt? zoals De Kam doet. Wij concluderen
dus dat het artikel van De Kam geen financieel fundament kent. Zijn
stellingen over het draagvlak voor de belastingheffing en de geclaimde
kosten snijden dan ook geen hout.
In de tweede plaats lijkt De Kam in zijn betoog te streven naar een
cijfermatige gelijkschakeling van de ondernemer met de werknemer, maar
hij gaat hiermee volledig voorbij aan allerlei aanvullende lasten die
de overheid aan de ondernemer oplegt. Ondernemers hebben
boekhoudplicht en moeten voldoen aan een hoeveelheid
(compliance)regels die groot genoeg is om vele bibliotheken mee te
vullen. Het aantal adviesuren dat de ondernemer moet inkopen bij
fiscalisten, accountants en andere adviseurs om enigszins wegwijs te
worden in het oerwoud van regels is in Nederland vele malen hoger dan
in omringende landen. Verder wordt de ondernemer gebruikt als een
onvrijwillige en onbezoldigde belastingambtenaar voor het incasseren
van o.a. BTW, loonbelasting, WW, WIA, ZvW en pensioenpremies,
accijnzen en invoerrechten. De staat wentelt incassorisico?s op
ondernemers af, bijvoorbeeld door ketenaansprakelijkheid en
inlenersaansprakelijkheid. Ook worden ondernemers benadeeld doordat de
contractvrijheid sterk is beperkt, bijvoorbeeld door de dwingende
bepalingen in het arbeidrecht, die met zich mee brengen dat werknemers
die zich ziek melden nog twee jaar moeten worden doorbetaald, en dat
ontslag alleen bij zeer grove misdragingen kan plaatsvinden zonder een
?ontslagvergoeding.? Wij vinden het dan ook niet meer dan redelijk dat
de ondernemer hiervoor fiscaal wordt gecompenseerd.
Wij stellen ons op het standpunt dat een cijfermatig
gelijkheidsstreven onrechtvaardig is en zwaar in het nadeel uitpakt
voor de ondernemer. Uiteraard verwerpen we op grond van voornoemde
feiten de gesuggereerde beperking van de belastingfaciliteiten van
ondernemers. Dit zou immers de positie van de ondernemer verder
verslechteren. Onze berekeningen zijn te vinden op www.hjc.nl
Toine Manders, Haags Juristen College - Paul Verhaegh, belastingadviseur
