Vanuit de progressieve moraal van de laatste decennia worden mensen onderdrukt in naam van politiek correcte verdraagzaamheid en worden geboden te verdragen wat ze niet kunnen verdragen.
De progressief, de christendemocraat of de collectivist, is de grootste actieve verdediger van deze moraal en van het recht van de staat om te belasten.
Het is beangstigend om te zien dat een meerderheid deze moraal verdedigt. De slaaf steunt zijn meester.
We zien dat deze conformisten steeds luider roepen om hun waarden (gelijkheid, solidariteit, nivellering, afschaffing bankgeheim, controles op zwart werken, indammen vrijheid van meningsuiting, identificatieplicht, et cetera) met geweld, door middel van wetgeving aan iedereen moet worden opgedrongen.
Soms wordt de waarheid door deze lieden zelfs volledig verdraaid. Cohen, burgemeester van Amsterdam, presteerde het te bazelen dat de tweede wereldoorlog ons geleerd had dat veiligheid belangrijker was dan vrijheid. Het was precies andersom.
Politieke partijen in Nederland verschillen op slechts op detailniveau van elkaar en staan min of meer dezelfde waarden voor. Het zijn allen collectivisten, of sociaal democraten. Je kunt verdedigen dat er feitelijk sprake is van een éénpartijstaat.
Men zou kunnen verdedigen ( artikel David Pryce-Jones ) dat de repressieve, progressieve moraal van de 20e eeuw dezelfde kant opgaat als het antisemitisme en het fascisme in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Dingen herhalen zich, maar zelden op een, binnen het momentum herkenbare vorm.
Hoe maak je de rabiate non-conformist of de anarchist in de mensen los?
Misschien is het verhelderend de staat neer te zetten als bezettingsmacht. Een bezetter die haar belastingslaven meer en meer op de huid zit, waardoor ze ook elkaar gaan dwarszitten. Een bezetter die haar belastingslaven afluistert zoals geen enkele andere staat ter wereld dat doet. Een bezetter die haar belastingslaven op alle niveaus bewust vals voorliegt.
Of moet Gubernatus een systematiek op de markt gaan zetten die individuen in staat stelt enorme belastingbesparingen te realiseren. Dan zijn we de bezetter aan het saboteren en tegelijk individuen die iets produceren aan het helpen.
Sabotage dus. Zoals het verzet in ‘40 /’45. Onze arbeidsvreugd moeten we dan halen uit het feit dat we de staat miljarden laten mislopen.
Ik twijfel.
